Viking Zwaarden

Als je een beetje melancholisch bent aangelegd heb je een voorliefde voor tijden die voorbij zijn. Je verlangt heimelijk naar vroeger en romantiseert de dagen van weleer waarin men rondloep met Viking zwaarden een beetje. Op zich niet zoveel mis mee. Maar zoals ook geldt voor andere dingen in het leven deert het niet zolang het met mate gebeurt.

Toch zie je vaak dat mensen de neiging hebben om de geschiedenis een beetje mooier te maken dan dat deze ooit was. Misschien doen ze dat omdat we in ons beperkte brein niet goed kunnen omgaan met het feit dat het wellicht helemaal niet leuk was vroeger. Dat het leven bikkelhard was en allerminst prettig. Dat is voor deze mensen een niet te verdragen gedachte. Ze kunnen zich bijvoorbeeld niet voorstellen dat het helemaal niet leuk was om een Noorman te zijn. Of een Viking die met zijn makkers over de Oost- en Noordzee naar West-Europa kwamen om hier dood en verderf ze zaaien. Dat je groot en sterk moest zijn als man en als je dat niet was dan werd je door de andere Vikingen onthoofd. Of erger. Als je een zielig mannetje was en je kon je zo'n loodzwaar Viking zwaard niet eens optillen had je een probleem. Als je aan boord van zo'n open boot ging klagen dat het toch wel wat frisjes was had je ook een probleem je het meestal niet.

Maar tijdens de Carnaval of op andere leuke feestjes mag je weer gewoon de geschiedenis kleuren zoals jij dat wilt. Dan mogen zelfs kleine kinderen rondlopen met grote zwaarden alsof ze een echte Viking zijn. Dan mag je gewoon een warme jas aan als je als Viking verkleed bent en je moet meedoen aan de optocht en het is rond het vriespunt buiten. Mag allemaal! Want op leuke feestjes gaat het niet om historisch feitelijk besef. Dan gaat het om feesten en plezier maken. En wie maakt je wat trouwens? De Vikingen zijn er al lang niet meer. Die slapjanussen vonden het blijkbaar op een gegevens moment in de geschiedenis toch te koud om in open bootjes de zee over te steken en bleven lekker thuis bij moeder de vrouw en een warm vuurtje.